Evelien Vehof

Voor SamSam Magazine schreef ik samen met Els een artikel over Bachir. Afgelopen zomer maakten we een film over hem die in 2018 in de bioscoop en televisie verschijnt. SamSam maakten een thema-nummer over de zee en vroeg aan ons of wij een kort filmpje en artikel wilden schrijven voor kinderen over het leven van Bachir binnnen het thema zee. 

Waarom woon je in een vluchtelingenkamp? “Mijn ouders en andere Saharanen vluchtten veertig jaar geleden voor de oorlog uit de Westelijke Sahara naar deze plek. Ons eigen land ligt aan zee, maar Marokko zegt dat die grond bij Marokko hoort. Het is er veel groener en mooier dan hier. Er zijn daar steden en wegen, het is er lang niet zo heet en er is genoeg water voor iedereen.”

Is in de woestijn geen water?

“Elke ochtend haal ik water uit de put naast ons huis. Wij delen de put met mijn oom, tante, nee es en nichtjes. Met dit water wassen we ons. Het water is heel zout. Als je het drinkt, word je erg ziek. Eén keer per week brengen hulporganisaties watertanks met gratis drink- water. Daar koken we ook mee."

Is het lekker drinkwater?

“Ik heb liever kamelenmelk! En onze speciale Saharaanse thee maken we met ander water uit een bron ver weg. Daarvoor moet je drie uur reizen en ook weer drie uur terug. Ons theeritueel is heel bijzonder, zoals bij veel woestijnvolken. Het duurt minstens een uur om de thee te zetten. Het eerste kopje is van theeblaadjes uit Mauritanië of Algerije, bij het tweede en derde kopje doen we kruiden zoals munt en basilicum. En we doen er heel veel suiker in.”

Regent het weleens?

“Heel soms, maar wel meteen heel hard. Zandwegen veranderen dan in kleine rivieren. Twee jaar geleden viel er zoveel water in één keer dat alles overstroomde. Veel huizen zijn gemaakt van leem en die spoelden weg. Gelukkig bleef ons huis staan. In ons deel van het kamp was het iets minder erg.”

Kun je eigenlijk zwemmen?

“Ik mocht mee op een vakantiekamp voor vluchte- lingen naar Barcelona. Daar zag ik voor het eerst de zee. De golven waren heel hoog. Het zoute water smaakte gek. Eerst droeg ik zwem- bandjes, maar al snel kon ik best goed zwemmen. Het liefst neem ik een duik in onze eigen zee, maar daar mag ik niet heen. Later wil ik politieagent worden, zodat ik kan strijden voor de onafhankelijkheid van de Westelijke Sahara. Ik hoop dat we ons land terugkrijgen.”